Kerberkesanan Rancangan Malaysia

Keberkesanan rancangan Malaysia dalam Rancangan Malaya Pertama adalah penubuhan dua agensi kerajaan iaitu Rural Industrial Development Authority (RIDA) pada tahun 1963. Lembaga Kemajuan Tanah Persekutuan (FELDA). Kedua-duanya berperanan memajukan ekonomi luar bandar dan mempertingkatkan taraf hidup penduduk luar bandar.

Keberkesanan rancangan Malaysia dalam Rancangan Malaya Kedua dapat dilihat dengan penyertaan lebih ramai rakyat dalam rancangan-rancangan pembangunan. Peruntukan pembangunan ditambah hampir dua kali ganda daripada peruntukan Rancangan Malaya Pertama.

Dalam Rancangan Malaysia Pertama pula, beberapa buah agensi kerajaan telah dilahirkan iaitu Majlis Amanah Rakyat (MARA) pada tahun 1966. Bank Bumiputra pada tahun 1966. Lembaga Kemajuan Perindustrian Malaysia (MIDA) pada tahun 1967 dan Lembaga Penasihat Tarif dan Perbadanan Nasional Berhad (PERNAS) pada tahun 1969.

Dalam Rancangan Malaysia Kedua dapat dilihat keberkesanan rancangan Malaysia melalui Dasar Ekonomi Baru, diperkenalkan pada tahun 1970. Dasar ini dilaksanakan antara tempoh 1971 hingga 1990 sebagai satu rancangan pembangunan ekonomi dan perpaduan negara dalam masyarakat yang berbilang kaum. Dasar Ekonomi Baru dilancarkan oleh kerajaan Malaysia melalui Rangka Rancangan Jangka Panjang antara tahun 1071-1990. Hal ini kerana program0program pembangunan yang dilancarkan selepas merdeka sebelum Dasar Ekonomi Baru didapati belum dapat mengatasi pelbagai masalah.

Dapat dilihat keberkesanannya melalui Dasar Ekonomi Baru yang mana pembasmian kadar kemiskinan telah menurun 17.1% pada tahun 1990 berbanding dengan tahun 1970, iaitu 49.3%. Dalam KDNK telah meningkat sebanyak RM59155 pada tahun 1990 berbanding dengan tahun 1970 iaitu RM1109. Selain itu, Modal Saham Milik Bumiputera juga telah meningkat 20.3% pada tahun 1990 berbanding dengan tahun 1970 iaitu 2.4%.

a)    Kemiskinan di luar bandar
Terdiri daripada sektor pertama iaitu pekebun kecil, menanam padi, pekerja estet, nelayan dan penternak. Menurut banci penduduk pada tahun 1970, terdapat kira-kira 4.3% penduduk berpendapatan di bawah garis kemiskinan iaitu RM200.00 dan kira-kira 86% daripada jumlah tersebut adalah penduduk luar bandar. Selepas pengenalan Dasar Ekonomi Baru, kadar kemiskinan pekebun kecil getah berkurangan sebanyak 64.7% pada tahun 1970 kepada 40% pada tahun 1987. Begitu juga dengan kadar kemiskinan penanam padi mengalami kekurangan dan bidang lain juga turut menunjukkan pengurangan.


Kerajaan telah melaksanakan pelbagai kemudahan perkhidmatan awam seperti kemudahan pendidikan, kesihatan, bekalan air dan elektrik. Pihak kerajaan juga telah menyediakan bantuan subsidi baja, biasiswa pelajaran dan buku teks percuma, makanan tambahan kepada kanak-kanak dan program rumah murah. Usaha pihak kerajaan telah menampakkan hasil untuk meningkatkan taraf hidup penduduk dalam masa lebih kurang 20 tahun dengan tahap kemiskinan penduduk dapat dikurangkan.

b)    Kemiskinan di bandar
Terdiri daripada mereka yang terlibat dalam sektor kedua dan ketiga iaitu perlombongan, pembuatan, pembinaan, pengangkutan, perdagangan dan perkhidmatan. Selepas pengenalan Dasar Ekonomi Baru, kadar kemiskinan ini berjaya dikurangkan. Dalam tempoh 20 tahun pelaksanaan Dasar Ekonomi Baru, kadar kemiskinan di bandar dapat dikurangkan dari kadar 21.3% pada tahun 1970 kepada 7.5% pada tahun 1990.


Pembasmian kemiskinan mengikut negeri di setiap negeri juga dapat dikurangkan dalam tempoh 11 tahun setelah Dasar Ekonomi Baru dipraktikkan.


Penyediaan keperluan asas dan mutu secara keseluruhannya didapati bertambah baik dengan pengenalan Dasar Ekonomi Baru ini. Contohnya, dalam aspek kesihatan, kadar kematian bayi dan kadar kematian kasar semakin berkurangan. Jangka hayat penduduk juga bertambah. Pada aspek pelajaran, menunjukkan peningkatan yang mendadak dalam bilangan pelajar di sekolah rendah dan menengah. Peratus penduduk luar bandar yang mendapat bekalan air paip dan elektrik serta kemudahan tandas yang sempurna semakin meningkat.

Dalam Rancangan Malaysia Ketiga, keberkesanan yang dilakukan adalah sebanyak 28 buah bandar dibina di bawah rancangan KEJORA, KE TENGAH, DARA pada tahun 1980. Badan-badan berkanun seperti MARA, FELDA, PERNAS, UDA dan RISDA meneruskan usaha-usaha pembangunan.

Dalam Rancangan Malaysia Keempat pula, penubuhan Perbadanan Industri Berat Malaysia (HICOM). Membuka kawasan perindustrian baharu seperti Senawang, Skudai, Bintulu, Menggatal dan Likas. Membuka kawasan perdagangan bebas seperti Bayan Lepas. Memperkenalkan program ‘Kajian Dasar Perindustrian Malaysia dan Pelan Induk Industri (IPP). KDNK berkembang pada kadar purata 5.8 % setahun. Pendapatan per kapita meningkat sebanyak 4.4% setahun daripada RM3,171 juta pada tahun 1980 kepada RM4,609 juta pada tahun 1985.

Selain itu, dapat dilihat keberkesanan projek perindustrian, dua program telah dilancarkan pada tahun 1983, iaitu Kajian Dasar Perindustrian Malaysia dan Pelan Induk Perindustrian. Kelemahan dalam struktur perindustrian negara dikenal pasti oleh Kajian Dasar Perindustrian Malaysia. Pelan Induk Perindustrian pula menyediakan hala tuju pembangunan industri dan strategi pelaksanaannya.

Usaha kerajaan bukan sahaja untuk memajukan negara dengan cara mempelbagaikan kegiatan perindustrian, tetapi juga untuk menyediakan peluang pekerjaan yang lebih banyak kepada rakyat. Selain menyediakan peluang pekerjaan, sektor ini juga dijangka akan menjadi pengeksport utama negara dan menyediakan latihan teknikal serta kemahiran kepada rakyat tempatan.

Objektif Pelan Induk Perindustrian Negara adalah untuk menjadikan sektor perkilangan sebagai pemangkin pertumbuhan perindustrian negara. Menggalakkan penggunaan sepenuhnya sumber asli negara. Pelaksanaan yang dibuat daripada itu, berjaya mengenal pasti 12 sektor yang perlu diberi penekanan dalam masa 10 tahun akan datang iaitu sektor yang berasaskan sumber tempatan seperti getah, kelapa sawit, kimia dan lain-lain dan sektor industri yang bukan berasaskan sumber seperti mesin, pengangkutan, logam-logam ferus, tekstil dan pakaian. Strategi yang dibuat adalah menggalakkan pengguna-pengguna Malaysia menggunakan lebih banyak barangan buatan Malaysia dan menggalakkan pertumbuhan perusahaan kecil.

Dasar Perindustrian Berat merupakan dasar kerajaan yang bertujuan untuk memajukan dan mengembangkan kegiatan-kegiatan industri berat untuk pembangunan. Ini kerana, sektor perindustrian telah memberikan sumbangan yang sangat besar kepada ekonomi negara.

Sektor Perindustrian Berat memberi sumbangan kepada ekonomi negara setanding dengan sektor pertanian. Sumbangan sektor perindustrian dalam KDNK telah meningkat daripada 13.4% pada tahun 1970 kepada 20.5% pada tahun 1980 sementara sumbangan sektor pertanian menurun daripada 30.8% kepada 22.2% dalam tempoh yang sama.

Sektor pekerjaan yang diwujudkan di mana dalam sektor perindustrian telah bertambah 11.4% pada tahun 1970 kepada 15.8% pada tahun 1980.

Objektif Dasar Perindustrian Berat adalah mewujudkan peluang untuk param pekerja dilatih dalam bidang-bidang kejuruteraan dan kemahiran-kemahiran berkaitan dan mengelakkan pergantungan berterusan kepada barangan dan teknologi asing. Pelaksanaan daripada itu, kerajaan telah menubuhkan Perbadanan Industri Berat Malaysia (HICOM) pada tahun 1980. Berikutan daripada ini, beberapa projek tajaan kerajaan dengan usaha sama pelabur asing telah dilancarkan. ini termasuk loji simen, besi panas, kertas dan kompleks kejuruteraan.

Selain itu, pencapaian yang ketara adalah projek kereta nasional yang dilaksanakan oleh Perusahaan Automobil Nasional Sdn. Bhd. (proton) yang berjaya mengeluarkan kereta tempatan model Proton Saga dan Iswara. Perusahaan ini dikembangkan lagi dengan pengeluaran kereta oleh Perodua dan motosikal tempatan oleh Modenas. Selain itu, perkembangan kilang pengeluaran simen seperti Kedah Cement Sdn. Bhd. dan Perak Manjung Cement serta kilang memproses besi keluli Perwaja, Perak Manjung Cement.

Rancangan Malaysia Kelima pula menubuhkan Perbadanan Pelancongan Malaysia. Memperkenalkan Tahun Melawat Malaysia pada tahun 1990. Pembangunan sumber manusia dalam aspek latihan, kemahiran, pengurusan, keusahawanan, pembinaan, perhotelan dan perkapalan.

Keberkesanan Rancangan Malaysia Keenam, menggalakkan penglibatan sektor swasta dalam ekonomi negara dan menyegerakan program penswastaan. Mengurangkan perbelanjaan tidak produktif. Mengekalkan dasar liberalisasi, pelonggaran peratusan dan undang-undang untuk membaiki iklim pelaburan. Mengubah struktur industri sedia ada kepada penggunaan teknologi yang lebih canggih dan keluaran yang lebih bermutu.

Rancangan Malaysia Ketujuh pula, melaksanakan projek-projek yang dapat menjana pendapatan dan memperbaiki perhubungan seperti KLIA, Hubungan Kedua Malaysia-Singapura, MEASAT dan lain-lain. Penempatan semula setinggan, projek perumahan kos rendah dan Program Pembangunan Rakyat Termiskin (PPRT). Menambah peluang pendidikan dan latihan dengan menambah jumlah universiti atau pusat pengajian tinggi. Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK) mencatat pertumbuhan purata 4.7% setahun, melepasi sasaran 3.0%. Langkah pemulihan ekonomi telah meningkatkan penggunaan dan membendung inflasi. Rancangan Malaysia Kelapan, dasar Penswastaan diperkukuh lagi. Menggalakkan pelaburan asing (FDI) terutama dalam sektor berteknologi tinggi. Pengenalan program Rakan Muda bagi tujuan memperkukuh nilai dan etika.

Rancangan Malaysia Kesembilan pula, menyediakan kemudahan perkhidmatan yang cekap dan berkesan. Menggalakkan penyertaan perusahaan kecil dan sederhana (IKS) dan merancakkan program Penswastaan. Dalam Rancangan Malaysia Kesepuluh pula, Pembangunan berasaskan kekuatan negara.

Dasar Pertanian Negara pula telah dilancarkan pada 12 Januari 1984. Ia digubal untuk menjadi garis panduan kepada pihak kerajaan dan sektor swasta untuk membangunkan sektor pertanian. Dasar ini juga digubal memandangkan sumbangan sektor pertanian kepada negara semakin berkurangan berbanding dengan sektor lain seperti pembuatan dan perkhidmatan.

Dasar Pertanian Negara digubal untuk membangunkan perkhidmatan pertanian sehingga tahun 1991 dengan matlamat untuk memaksimumkan pendapatan sektor pertanian supaya dapat memberi sumbangan kepada pertumbuhan ekonomi negara. Memaksimumkan pendapatan pengusaha dan pekebun kecil melalui peningkatan pengeluaran dan kadar kemiskinan akan dapat dikurangkan.

Dasar Pertanian Negara kedua diperkenalkan pula antara tahun 1992 hingga 1997. Dasar Pertanian Negara kedua memberi penekanan untuk meningkatkan produktiviti, kecekapan dan persaingan. Meningkatkan keluasan tanaman kelapa sawit (tanaman ladang) dan pembangunan industri asas tani.

Selanjutnya kerajaan memperkenalkan pula Dasar Pertanian Negara ketiga bagi tempoh 1998-2010. Objektif utamanya adalah untuk memaksimumkan pendapatan melalui penggunaan sumber secara optimum dalam sektor ini. Dasar ini meliputi usaha memaksimumkan sumbangan sektor pertanian kepada Keluaran Dalam Negara Kasar (KDNK), pendapatan eksport serta pendapatan petani, penternak dan nelayan.

Perkembangan Pendidikan Malaysia dan Dasar Pendidikan Kebangsaan pula, Sebelum lahirnya suatu dasar yang bersepadu yang menjadi pegangan, tanah air telah melawati suatu proses yang panjang dalam sistem pendidikan negara. Setiap episod dan proses yang dilewati itu menjadi pedoman dan panduan terhadap kerajaan masa kini dalam menggubal sebarang dasar mahupun peraturan pendidikan negara.

Sebelum kedatangan British ke Tanah Melayu, sistem pendidikan di negara ini dibentuk tidak formal. Pedagang-pedagang Arab yang beragama Islam memulakan sistem pendidikan formal dengan cara membina sekolah-sekolah pondok, terutama di Perlis, Kelantan, Kedah dan Terengganu. Sekolah ini mengajar pelajaran-pelajaran agama seperti membaca al-Quran, Hadis, Fiqah dan lain-lain.

Selepas kemasukan British, beberapa sistem pendidikan di Tanah Melayu diperkenalkan. Akibat dasar pecah dan perintah yang diperkenalkan oleh British, sistem pendidikan antara kaum di Tanah Melayu juga terpisah. Sekolah vernakular Melayu mula ditubuhkan pada tahun 1856. Sekolah ini menyediakan pendidikan asas selama empat tahun dan mendapat bantuan penuh kerajaan. Tulisan rumi juga diperkenalkan.  Pendidikan di sekolah-sekolah ini bertujuan melahirkan masyarakat yang sederhana. Hal ini kerana, pelajar-pelajar lebih ditekankan kepada pelajaran vokasional. Sekolah Vernakular  Cina yang pertama pula telah dibina pada tahun 1916 di Melaka.

Sistem pendidikan aneka jurusan dimulakan pada tahun 1965 menggantikan Sekolah   Pelajaran Lanjutan. Sistem ini digubal berlandaskan Laporan Aminuddin Baki. Antara matlamat Pendidikan Aneka Jurusan adalah untuk memberi persediaan kepada pelajar untuk menjawat pekerjaan yang sesuai. Menyediakan pelajaran aneka jurusan ini bermula dari Tingkatan 4.

Tujuan dasar ini adalah untuk menyediakan sistem pelajaran kebangsaan yang dapat melahirkan warganegara yang berpengetahuan, bertanggungjawab dan berkebolehan sekali gus selaras dengan prinsip-prinsip Rukun Negara. Strategi-strategi dasar ini adalah untuk menyatukan sistem pelajaran untuk memupuk kesedaran perpaduan kebangsaan. Memperbaiki mutu pelajaran untuk membina masyarakat progresif berlandaskan sains dan teknologi.

Penggubalan Dasar Kebudayaan Kebangsaan pula penting bagi sesebuah negara membangun dan yang mempunyai penduduk berbilang kaum seperti Malaysia. Dasar ini menjadi garis panduan dalam membentuk, mewujud dan mengekalkan identiti negara dalam kalangan dunia antarabangsa.

Sebagai satu proses yang berterusan, pewujudan Kebudayaan Kebangsaan Malaysia akan terus berlandaskan unsur dan tiga prinsip. Tiga-tiga prinsip tersebut adalah berteraskan kebudayaan penduduk asal negara ini, unsur-unsur kebudayaan lain yang sesuai wajar diterima dan Islam menjadi unsur kepada pembentukan kebudayaan kebangsaan.

Objektif Dasar Kebudayaan Kebangsaan adalah mengukuhkan perpaduan bangsa dan negara melalui kebudayaan kebangsaan. Memupuk dan memelihara keperibadian kebangsaan yang tumbuh daripada kebudayaan.

Strateginya adalah pemulihan, pemeliharaan dan pembangunan kebudayaan ke arah menguatkan asas-asas kebudayaan kebangsaan melalui usaha sama penyelidikan, pembangunan, pendidikan, pengembangan dan perhubungan budaya. Mewujudkan komunikasi yang berkesan ke arah kesedaran kebangsaan, kenegaraan dan nasionalisme Malaysia. Selain itu, memenuhi keperluan sosiobudaya dan meningkatkan taraf dan mutu kesenian. Pembentukan Dasar Kebudayaan Kebangsaan mengambil kira tiga aspek utama iaitu berteraskan Kebudayaan Rakyat Asal Rantau, Unsur-unsur Kebudayaan Lain yang sesuai dan Wajar Diterima dan Islam Menjadi Unsur Pembentukan Kebudayaan Kebangsaan.